De schoonzoon die schoonzoon wilde zijn maar nooit schoonzoon is geworden
 
 
Sinds augustus 2015 werkt Günther Schmidt voor Korn Consulting in Frankfurt voor een cliënt in Kiev. Nadat Schmidt, drie keer gehuwd, respectievelijk met Romke, Monica Siegmann en Andrea Schmidt, tussendoor vriendin Sara in North-Carolina (USA), werkte hij zich binnen via Jeanne Doesburg bij haar ouders. Een van de mooiste dagen van Doesburg was toen Schmidt vertrok naar weer een nieuwe vriendin nu uit Kiev om samen met haar embryo’s te verkopen van Rusland via Duitsland naar Amerika.
Het huis van Jeanne Doesburg in Turkije werd door Günther Schmidt te koop gezet voor 1,2 miljoen euro.
 
History
 
In 2005 ontmoette de dochter van Doesburg een Duitser die zich binnen de kortste keren in haar werven in Waterhuizen wist binnen te werken. Aanvankelijk genoot hij het vertrouwen van Doesburg, maar al snel ontpopte Günther Schmidt zich als een meesteroplichter die een spoor van ellende achter zich had gelaten en ook Doesburg flink schade zou toebrengen. Maar wat erger is: toen Doesburg de oplichtingspraktijken van Günther Schmidt ontdekte wendde hij zich tot advocatenkantoor Plas Bossinade die hem als cliënt accepteerde, hoewel Insolad voorschrijft dat een advocaat dat niet toestaat wanneer zijn kantoor reeds contacten heeft met de opponent. Als toonaangevend transparant en pro-actief advocatenkantoor, zoals Plas Bossinade zichzelf verkoopt op hun website, zou men niet verwachten dat deze zich inlaten met cliënten als Schmidt.
 
The story Günther Schmidt is niet iets waar Doesburg trots op is. Enerzijds gaat het om haar dochter waardoor ze met terughoudendheid over de kwestie praat, anderzijds is het de betrokkenheid van advocatenkantoor Plas Bossinade, die Günther Schmidt bij zijn oplichtingspraktijken ondersteunde met wetenschap van zijn verleden.
 
Het verleden
 
Günther Schmidt nam in 2003 de benen uit North-Carolina (VS), terug naar Duitsland, nadat hij het bedrijf Montech, een Zwitserse onderneming, voor meer dan 350.000 dollar had opgelicht. De eigenaar van Montech dat haar hoofdkantoor in Zürich heeft, dr. Wagner, had de fraude in Amerika tijdig ontdekt. Hij deed aangifte bij de autoriteiten in Amerika die Günther Schmidt in rechte hebben betrokken. Om terug te kunnen uit Amerika met zijn vrouw Andrea beloofde Schmidt het ontvreemde bedrag voor 2007 terug te betalen. Daarvoor werd een vaststellingsovereenkomst afgesloten waardoor Schmidt de VS kon verlaten. Dr. Wagner heeft Doesburg ingelicht dat Schmidt begin 2007 aan Momtech heeft terugbetaald, naar later bleek met gelden afkomstig van de werf in Waterhuizen. Na die mededeling en meerdere informatie die Doesburg van dr. Wagner ontving heeft ze zich verdiept in het reilen en zeilen van Schmidts activiteiten.
Na terugkomst uit de VS in Duitsland, ging Schmidt met Andrea weer bij zijn ouders in Neuenknick (Petershagen-Minden) op de zolderverdieping wonen.
Vrij snel vond Schmidt een nieuwe prooi voor zijn oplichterspraktijken in het Duitse Sunseeker AG, een jachtbouwer uit Hamburg. Zijn (derde) vrouw Andrea liet hij achter bij zijn ouders. Saillant detail, bij elke nieuwe ‘klus’ van Schmidt komt een andere vrouw in beeld. Langer dan tien maanden hield Schmidt het niet uit bij Sunseeker. Toen kwam de directeur dr. Jaegers en zijn collega Dr. Siegmann erachter wat voor vlees ze in de kuip hadden. Schmidt was weer aan het frauderen geslagen. Betaalde reisjes en etentjes met de creditcard van het bedrijf. Schmidt werd op staande voet ontslagen, had geen bezit, geen geld, enkel een dure lease-BMW die hij niet meer kon betalen.
 
Terug naar zijn ouders kon hij niet want hij liet Andrea in de waan dat hij nog steeds in dienst was van Sunseeker. Schmidt bleef rondhangen in Hamburg en tot zijn geluk ontmoette hij de dochter van Harrie en Diette Doesburg op een bijeenkomst van de Handelskammer aldaar. Jeanne Doesburg met een uitstekende internationale universitaire opleiding en daarna een baan bij British American Tobacco, goed salaris, een 200 m2 appartement in Eppendorf en met een Porsche als dagelijks vervoermiddel was dé prooi voor meesteroplichter Günther Schmidt.  Hij trok met niet meer dan een koffer met kleren bij haar in en terwijl zij twaalf uur per dag werkte voor BAT was hij vooral te vinden op de golfbaan. Wat niemand wist was dat hij nog steeds gehuwd was met Andrea, die op haar beurt ook van niets wist. Schmidt ging in het weekend naar Neuenknick, zogenaamd om zijn hond te bezoeken, die bij zijn ouders verbleef.
Günther Schmidt maakte kennis met de familie Doesburg op een feest bij de Hanze Sociëteit in Groningen waar haar 25-jarig ondernemerschap werd gevierd. ‘Wij wisten niets over Schmidt, behalve dat hij de vriend van onze dochter was en vroegen we ons niet af of hij wel betrouwbaar was. Maar achteraf gingen we dingen zien waarvan je nu zou zeggen, stom dat we daar niet meteen vraagtekens bij zetten. Hoe dan ook, ik heb Günther Schmidt uitgenodigd voor een sollicitatiegesprek omdat hij al twee jaar werkloos was en hij een baan zocht. Na meerdere gesprekken nam ik hem in dienst, maar wat ik vreemd vond was dat hij meteen een voorschot van 5000 euro op zijn salaris vroeg. Natuurlijk had er toen al een lampje bij me moeten gaan branden maar ik gaf in goed vertrouwen de boekhouder opdracht om hem dat bedrag over te maken. Günther Schmidt kon weer even vooruit.  Hij had zijn zoveelste prooi gevonden. Aan iedereen die het maar wilde horen vertelde hij dat hij de nieuwe man was van Waterhuizen Shipyard die het bedrijf groot zou maken. Hoewel hij pas in oktober 2006 ging scheiden, betitelde hij zichzelf aan iedereen steevast als de schoonzoon van Doesburg. Ook mr. S. Mak (P/B) onderstreepte zijn verzinsels tot in de rechtbank toe.’
 
‘We hebben heel wat met die Günther Schmidt beleefd. Uiteindelijk kwamen we erachter dat zijn verhalen niet klopten. Maar omwille van de lieve vrede met onze dochter waren we bereid geweest in zijn verhalen mee te gaan. Bovendien leenden we hem 120.000 euro voor de aanbetaling van een huis, die hij beloofde zo snel mogelijk terug te betalen. Tot heden heeft meneer Schmidt daarvan geen cent terugbetaald. Eind 2006 kwam Günther Schmidt met het aanbod op de proppen dat hij de werf Waterhuizen van me wilde huren samen met een andere ondernemer uit Duitsland, die hij van Sunseeker kende, ene Koopmann. Ik sprak met hem af dat dat zou kunnen vanaf juni 2007.  Günther Schmidt zou het personeel daarbij overnemen en hij kreeg negen opdrachten van mij mee voor het bouwen van binnenvaartschepen. We tekenden een huurcontract voor Waterhuizen met overname van het voltallig personeel.
Kort na het tekenen van dat contract kreeg ik het verzoek van de boekhouder om eens te praten. De werf Waterhuizen bouwde secties (bij oplevering van iedere sectie kun je factureren). De boekhouder vroeg zich af waarom wij wel secties opleverden maar hij nooit een nota kon verzenden.  Toen kwamen wij er tot onze grote schrik achter dat Günther Schmidt de gelden op zijn eigen rekening in Duitsland liet storten en doorbetaalde aan Montech in Zürich.’ Intussen heeft Doesburg de bewijzen van de overschrijvingen in haar bezit.’
 
 
Plas Bossinade in actie
 
Doesburg begreep dat ze was opgelicht door Schmidt. Ze eiste haar geld en haar contract terug. ‘Schmidt nam een advocaat in de arm, te weten; Plas Bossinade waar Stefan Mak hem adviseerde. Middels een vaststellingsovereenkomst gemaakt door mr. De Hoop en mr. Hoekstra van P/B beloofde Schmidt 391.000 euro terug te betalen en de bedrijfsauto terug te geven. Maar wat deed P/B? Ze gingen rekken tot augustus 2007 toen Schmidt al officieel huurder was van de werf.’ Daarna kreeg Doesburg van P/B te horen dat Schmidt niet kon betalen.
Mr. S. Mak adviseerde Schmidt de sloten van de werf te vervangen zodat Doesburg daar geen entree had en spande een kort geding aan om Doesburg te weren van de werf.  
Curieus is dat het personeel werd geïndoctrineerd en met behulp van diezelfde mr. Mak een open brief aan de krant schreef. Daar heeft het personeel van Waterhuizen erg veel spijt van gehad want na een half jaar werden hun arbeidsplaatsen ingenomen door Roemeense werknemers en stonden ze op straat. De Duitsers betaalden de Roemenen 8 euro per uur, in plaats van de 28 euro die Doesburg haar personeel per uur betaalde. Sociale premies en belastingen werden door de Duitsers niet afgedragen. Schijnbaar kan dat als je meesteroplichter bent, ondersteund door een passend Advocatenkantoor.
 
Doesburg spande een rechtszaak aan om haar huurcontract en geld terug te krijgen. Dat lukte niet omdat volgens P/B, Günther Schmidt technisch failliet was en de werf werd doorverhuurd aan Gausch en Hochbein. Hoe ze dat voor elkaar kregen? ‘Gausch en Hochbein hadden Schmidt in dienst genomen. Omdat Schmidt beschikte over het huurcontract, kon hij doorverhuren (ook een advies van mr S. Mak van Plas Bossinade).
 
Conclusie
 
Schmidt kon de 391.000 dus niet terugbetalen en de huur van de werf werd ook niet voldaan. Weer moest Doesburg naar de rechtbank die Schmidt, Gausch en Hochbein veroordeelde tot het betalen van de huur. In 2009 werd er 135.000 euro betaald op de rekening van de advocaat van Waterhuizen. Maar wat gebeurde? Entzinger legde beslag op die derdenrekening en verzocht de rechtbank dat het geld zou worden overgeheveld naar de derdenrekening van Plas Bossinade. Doesburg heeft sinds die tijd geen cent aan huurpenningen zien binnekomen. Inmiddels moet daar sinds 2009 zo’n 600.000 euro plus handelsrente zijn gestort, een bedrag dat volgens Entzinger niet op de rekening van P/B staat. Waar het dan wel is laat zich raden. De cliënt Schmidt, Gausch, Hochbein hebben blijkbaar met toestemming van mr. W. Entzinger en mr. P. Fousert niet betaald. Dat is makkelijk te onderhandelen voor kantoorgenoot mr. S. Mak.
 
Saillant detail
 
Doesburg heeft nog een saillant verhaal. ‘In 2007 werd het Günther Schmidt te heet onder de voeten. Hij had 120.000 privé geleend, kon de huur van de werf niet betalen, en hij zat met het feit dat hij 391.0000 uit de vaststellingsovereenkomst ook nog moest terugbetalen. Zo kon het zijn dat in augstus 2007 de heren Gausch en Hochbein bij mij binnenstapten. Ze moesten met mij praten. Schmidt ging terug naar Hamburg, zeiden ze. Kunnen wij die werf huren? was de vraag. Ze zouden de schade die Schmidt had aangericht zwart aan mij betalen. Ik vroeg, hoeveel is dat dan? Het antwoord luidde: 50.000 euro.’ Waarop Doesburg antwoordde: ‘Die 50.000 kan ik wel in mijn portemonnee hebben en bovendien is het wit geld voor de werf. ’ Tot de dag van vandaag is er niet betaald door de constructie die is uitgedacht door Plas Bossinade.’
 
Tussen Gausch, Hochbein en Schmidt boterde het ook niet, zeker niet toen ook Gausch en Hochbein erachter kwamen dat Schmidt middels een nieuwe constructie had bedacht om 1 euro per uur van elke Roemeense werknemer via Cyprus over te laten maken op een rekening van hem in België. Dus als je alles op een rijtje zet heeft Schmidt (Diette Doesburg deed met een Groningse rechercheur onderzoek) opgelicht: EDK in Minden, Montech in Zürich, Sunseeker Hamburg, Doesburg Waterhuizen en Gausch/Hochbein. Maar er zal meer volgen.
 
Staalservice Bergen
 
Nadat Schmidt Groningen Shipyard moest verlaten is hij gaan samenwerken met Bauke Adema Samen richtten ze Groningen Scheepsbouw Combinatie (GSC) op,
op het terrein van voormalig scheepswerf Pattje.  Ook hier was al snel sprake van oplichting. GSC bouwde secties. Daarvoor was staal nodig, dat ze kochten bij Staal Service Bergen (SSB) van Pieter van de Berg. In 2012 moesten Schmidt en Adema nog 1,7 miljoen betalen aan Pieter van de Berg. Toen deze verhaal kwam halen bij Schmidt en Adema wanneer er betaald zou worden, bleek dat Schmidt was gevlucht naar Turkije en het bedrijf failliet was. Adema deelde dit op een dinsdagochtend bij de koffie koeltjes mede aan de heer Van de Berg. Deze ontdekte dat Adema met behulp van mr. M. Ubbens (Trip) een katvanger had gezocht in Limburg. Pieter van de Berg reed naar huis waar zijn vrouw hem dezelfde middag dood in zijn stoel heeft gevonden. Direct na de dood van Van de Berg gingen Schmidt en Adema failliet en maakte mr. Ubbens een deal met de curator en kocht de vordering van 1.7 miljoen af voor 75.000 euro. GSC reageerde: de een zijn dood is de ander zijn brood.
 
Naspeuringen
 
Adema kon nog weleens loslippig zijn en vertelde Doesburg dat Schmidt van het geld van bijvoorbeeld het verkopen van afvalstaal en machines die toebehoorden aan Maas Lastechniek een Bavaria zeiljacht had gekocht, welke in de haven van Cesme, bij Izmir in Turkije lag. Doesburg is daar een kijkje gaan nemen en trof Schmidt aan op zijn zeewaardig jacht.
Schmidt was in alle staten toen hij Doesburg zag. Hij sprong omhoog en schreeuwde: Was machtst du hier? Doesburg antwoordde: Ich komm mein Schiff abholen. Direct daarna heeft Schmidt de boot verkocht.
‘Mensen vragen me vaak, waarom heb je niet eerder je verhaal verteld? Ik voelde er niet voor wereldkundig te maken dat mijn dochter in handen van een meesteroplichter was gevallen, maar uiteraard ook ikzelf. Dat is niet iets waar je mee te koop loopt.’
‘Tot aan de dag van vandaag steunen mr. W. Entzinger, mr. P.  Fousert en mr. S. Mak, met overige kantoorgenoten van Plas Bossinade, Schmidt en zijn praktijken. Recent heeft mr. S. Mak door een een-tweetje met mr. Eshuis (Trip) 50.000  van een bankgarantie GSY achtergehouden, die met Vonnis van de Rechtbank Groningen in de hand aan Doesburg toekomt. Wordt vervolgd.