Diette Doesburg haalde het paard van Troje binnen
 
Wie het dossier -Plas Bossinade/Maas- bekijkt dat Doesburg vanaf 1995 heeft opgebouwd schrikt zich te pletter.  Wat een enorme verzameling zaken, waar af en toe nauwelijks een touw aan vast te knopen is. Het begint al in 1995 toen ze ter behoud van de werkgelegenheid van de medewerkers een herstart maakte met het bedrijf ‘Maas Lastechniek’ van haar vader die in dat jaar verongelukte. Eind 1999 nam ze de failliete werf Van Diepen over en in 2003 de noodlijdende werf Damen. Er zit van alles in het dossier: krantenknipsels van de overname van de werf Van Diepen die ze omdoopte tot MSW, waarin ze enorm geprezen wordt (succesvolle start, werkgelegenheid gered, zakenvrouw die wat kán), tot documenten en briefwisselingen tussen advocaten en curatoren en de rechtbank aan toe. Het Dagblad van het Noorden schrijft geregeld over de nu al 12 jaren durende procedure die Entzinger tegen de Bestuurder MOG inzette, maar pleegt niet of nauwelijks onderzoek. ‘Wij baseren ons op een rechtbankverslag gekregen van mr. Entzinger,’ schrijft hoofdredacteur Sijpersma ter verdediging van economisch journalist Bouke Nielsen aan Doesburg en we doen niet aan wederhoor.

Faillissement volkomen onnodig
Doesburg wil ook haar kant van de zaak belichten. In 2005 werd MSW plotsklaps failliet verklaard en toen begon de ellende. ‘De werf was niet failliet. Een vooropgezet spel van ING/Trip Advocaten en GTI/Trip Advocaten. Het kantoor Plas Bossinade deed de vlag uit toen het kantoor curator werd van MSW. In 12 jaar tijd hebben de curatoren bijna 1 miljoen euro uit de boedel gehaald, waarvan 149.000 naar F.C. Groningen is gegaan, de club waar Entzinger huisadvocaat is. De curatoren Wim Entzinger en Peter Fousert hebben sinds 2005 zo’n 2022 uren gedeclareerd. Het ergste is dat de crediteuren in al die 12 jaren geen cent gezien hebben, terwijl in 2005 door Maas circa 2 miljoen euro op de bankrekening van Rabo/Entzinger is geparkeerd, die bedoeld is om de crediteuren te betalen. Je begrijpt, als dit zo doorgaat blijft er geen cent over ten bate van de crediteuren en verdwijnt de rest ook in de zakken van de Advocaten.’

De toon is gezet
Doesburg heeft in 1995 het bedrijf van haar vader in Hoogezand voortgezet. Daarvoor verdiende ze haar geld door grote (internationale)projecten uit te voeren in de Public Relations voor onder andere de Scheepsbouw en Economische Zaken. Eind 1999 kocht ze de failliete scheepswerf Van Diepen uit Waterhuizen, die ze omdoopte tot Maas Shipyard Waterhuizen (MSW). Maas Lastechniek was al een goed lopend, winstgevend bedrijf en ook met MSW ging het crescendo. Doesburg bouwde een negental duwbakken voor het vervoer van olie en vloeibaar gas (Chemgas/Vopak) en ontving in 2002/2003 de KNVTS Schip van het jaar prijs. Ze werd volop geprezen. Hoe kon het dan toch misgaan?
‘Mijn vader gaf me ooit het advies uit de handen van de banken te blijven, maar indien toch noodzakelijk, nooit met de NMB, de huidige ING zaken te doen. Dat is gelukt tot de zomer van 2003. Toen kreeg ik een telefoontje van de toenmalige directeur van ING Groningen, Gerrit Keen. Scheepswerf Damen in Foxhol verkeerde in zwaar weer en de vraag was of ik die locatie wilde overnemen. Er werkten bij Damen nog 53 mensen en voor hen moest, net als bij Van Diepen in 1999, de werkgelegenheid worden veiliggesteld. Ik had mijn aarzelingen maar heb me na lang praten toch laten overtuigen. De ING-bank bood aan de deal te financieren. Ik kon gemakkelijk een hypotheek van 2 miljoen van ze krijgen, maar dan wel met als onderpand mijn drie bedrijfslocaties, te weten Waterhuizen, Foxhol en Kolham (taxatiewaarde ING 22 miljoen). Het resterende miljoen van de overnamesom Damen van 3 miljoen kwam uit eigen middelen. Ik herinner me nog dat mijn boekhouder Ger Rademaker en notaris Henk Broekema mij vroegen, zou je dat nou wel doen, dat is toch veel te veel onderpand voor zo’n kleine lening? Maar ik dacht, met vertrouwen in de mensen van de ING, wat maakt dat nou uit, als ik stop krijgt de bank zijn 2 miljoen terug en de rest is voor het bedrijf.’
So far so good. De deal werd gesloten op 25 september 2003, drie maanden na het voorstel van ING/Damen. Geen ervaring met banken dus en niet naar vader geluisterd, maar wel begin 2005 de bank volledig afgelost met eigen middelen.

Volkomen onnodig honderd medewerkers op straat en totale kapitaalsvernietiging door ING/Trip en Plas Bossinade.

2

ING probeert eigen belangen veilig te stellen.
‘Toen ik makelaarskantoor Lieberom enkele maanden na de deal vroeg wat de locatie Foxhol waard was voor de verzekering, ontdekte hij dat ik een kat in de zak had gekocht. Het bedrijf bleek op vervuilde grond te staan. Er waren twee rapporten van de overheid waarin het schoonmaken van de grond van de Damen-Locatie werd begroot op zo’n 12 miljoen gulden en de locatie moest vóór 2008 gesaneerd zijn. Natuurlijk wisten de ING en Damen daarvan. Men had mij de locatie verkocht zonder dat feit te melden. Eind november 2004 is er toen een brief van Overes Advocaten uitgegaan naar Damen en de ING-bank waarin de ontdekking aanhangig werd gemaakt. Drie dagen later, 3 december 2004 stond er in alle kranten: De ING-bank gaat alle Maas-locaties verkopen. ING zegde per direct de hypotheek op, die amper één jaar daarvoor was verstrekt, terwijl MSW geen betalingsachterstand had. Dat is een enorm gehakketak geworden tussen ING/Trip Advocaten en Maas/Overes Advocaten met als uitkomst dat de rechtbank oordeelde dat de panden van Maas niet verkocht mochten worden door de ING-bank. De bank wilde echter hoe dan ook alle drie de veilingen doorzetten, terwijl Maas de hypotheek gewoon kon terugbetalen. De bank reageerde niet op het aanbod van Maas, men wilde doorgaan met veilen, om gezichtsverlies te voorkomen. Overes Advocaten heeft toen een spoedzitting aangevraagd bij de rechtbank en die verbood ING/Trip Advocaten op 7 maart 2005 wederom de panden van Maas te veilen, en gelastte de terugbetaling in geld te accepteren van Maas. En zo is geschied.

Tom Poes bedenkt een list.
‘In de scheepsbouw heb je contracten waarin staat dat als de werf en of door toedoen van een toeleverancier de werf niet op tijd is met de oplevering van een schip, deze een boete moet betalen. Als MSW niet voor 31 maart 2005 twee schepen zou opleveren zou MSW we in die boetes lopen. Het zag ernaar uit dat GTI (toeleverancier) die afgesproken deadline niet zou halen. Wat had GTI bedacht?  Ze vroeg op 15 maart 2005, ondersteund door Trip Advocaten, het faillissement van MSW aan. Ik had bij mijn boekhouder geïnformeerd en van hem de verzekering gekregen dat er geen rekeningen openstonden die ouder waren dan 30 dagen. Eén bedrijf kan geen faillissement afdwingen, daarvoor heb je een steunvordering nodig. Je raadt het al, die werd door de ING-bank gegeven, een fake vordering, waar ze later (te laat dus) excuus voor aanboden. Het bedrag 121.000,-, waarop GTI haar aanvraag had gebaseerd was voordien al op een rekening van notaris Broekema gestort met tot doel GTI zekerheid te geven, t.b.v. betaling bij tijdige oplevering van hun werkwerkzaamheden. Het geld was er dus en wij gingen door met ons werk. Wie schetst dan onze verbazing dat we op 15 maart 2005 om 11 uur ’s ochtends op Radio Noord hoorden dat MSW failliet was verklaard.’ Het geld voor GTI was er, dus failliet op een fake vordering van ING. Rancune op de uitspraak van de rechtbank 7 maart 2005, toen de ING/Trip Advocaten van Maas/Overes verloor.

In de klauwen van de curatoren 
‘Vanaf dat moment vielen we in de klauwen van de curatoren, Entzinger en Fousert van Plas Bossinade.’
‘MSW had een orderportefeuille van 14 miljoen onder handen. Dan krijg je door de tijd ook een debiteurenpositie van 14 miljoen, maar wat deden de curatoren? Die lieten de twee schepen die nagenoeg afgebouwd waren wegvaren zonder de openstaande vorderingen en de bankgaranties te innen. Een derde schip in aanbouw dat nog op de helling lag werd met het tekenpakket en de software om niet weggegeven aan scheepswerf Bodewes, toevallig cliënt van Plas Bossinade. Voor ons gevoel hebben de curatoren daardoor Maas en de crediteuren bewust benadeeld.’

Subsidie 
Dan is er nog het subsidieverhaal dat Doesburg op mijn vraag graag wil uitleggen. ‘In 2003 kregen alle scheepswerven destijds een voorschot subsidie voor de bouw van speciale schepen. MSW kreeg eveneens een voorschot subsidie, waarvoor de werf aan een reeks voorwaarden moest voldoen. Maas voldeed aan alle gestelde voorwaarden en had een vervolgorderportefeuille van 80 miljoen. De overheid heeft zoals gebruikelijk na een faillissement een brief gestuurd waarin de voorschotten ter discussie werden gesteld. De curatoren weigerden naar die zitting te gaan om dat te bespreken en hebben zonder slag of stoot de vordering erkend, dat terwijl beide curatoren hun handtekening hadden gezet onder een overeenkomst met Maas dat wel te doen. Ook daardoor hebben de curatoren de boedel bewust verarmd. Dat was hun opzet.’

12 advocaten
‘Er zaten 12 advocaten van Plas Bossinade op de zaak MSW, terwijl het slechts om het checken van 105 ingediende nota’s ging. Daarnaast verhuurt Maas de werf Waterhuizen aan Groningen Shipyard. Omdat Groningen Shipyard de huur niet betaalde beval de rechtbank dat er vanaf juni 2007 5000 euro per maand op een rekening van Overes Advocaten moest worden gestort door Groningen Shipyard t.b.v. Maas. Entzinger heeft via de Rechtbank afgedwongen dat die huurpenningen niet bij Overes, maar op zijn bankrekening Rabo/Entzinger moesten worden bijgeschreven. Het resultaat is, dat er nu een bedrag van 600.000 euro zoek is. Let wel, Groningen Shipyard is klant van Plas Bossinade.’

Entzinger
‘Entzinger heeft vanaf het begin altijd al in de pers beweerd, ik start een procedure tegen de Bestuurder, respectievelijk MOG, Maas Beheer en kom dan uit bij Diette Doesburg in privé. Entzinger heeft er dan ook van alles aan gedaan om mij te pesten. Zo moesten onze meubels verkocht worden van Entzinger, want wat was het verhaal, de heer en mevrouw Doesburg gingen scheiden om hun financiële belangen veilig te stellen. Nou, mijn man en ik zijn inmiddels al meer dan 50 jaar samen en we zijn nog steeds niet van plan te gaan scheiden. Dat was bij Entzinger wel anders.  De kosten van de verkoop waren hoger dan de opbrengst. Een volkomen zinloze exercitie en bij lange na niet de enige, en wederom verarming van de boedel.’

‘Op de bankrekening van MSW staat, of liever gezegd stond dus 2 miljoen (+ rente +btw). De heren curatoren hebben inmiddels zo’n kleine miljoen van het tegoed opgemaakt. In plaats van de crediteuren in 2005 te betalen zijn ze na de verificatie vergadering van 02.01.2007 gaan procederen tegen de bestuurder. De accountants van MSW zouden de boekhouding niet op orde hebben, en de procuratiehouder had de jaarrekening 40 dagen te laat bij de Kamer van Koophandel gedeponeerd. Dat overkomt heel veel bedrijven, bijvoorbeeld ook mr. Entzinger met zijn bedrijven Cocon/Butterfly.  De rechtbank vonniste in 2008 dat de boekhouding van MSW in orde was en de curatoren hebben het tegendeel nooit bewezen. Toch ging Entzinger in Hoger Beroep tegen de uitspraak. Weer procederen, weer uren schrijven.’

Wat was het belang
Wie de faillissementsverslagen bekijkt op de website van Plas Bossinade ziet dat er in het laatste verslag sprake is van inmiddels 2022 gedeclareerde uren à 300,- Er is samen met de 149.000 voor FC Groningen dus al bijna 1 miljoen euro door de curatoren uit de boedel opgesoupeerd. Bovendien is er van alles om niet door de curatoren weggeven. Denk eens aan de debiteuren die door het handelen van de curatoren zijn verrijkt door niet te betalen. Maas blijft erbij dat op 15 maart 2005 alle crediteuren van de bankrekening betaald hadden kunnen worden. De crediteuren zullen dus niet blij zijn met de weg die de curatoren hebben bewandeld. Het faillissement had vernietigd kunnen worden, de arbeidsplaatsen behouden en er was geen gevolgschade geweest. Maar de curatoren hadden dan niet 2022 uren à € 300,- kunnen declareren aan de boedel van MSW.

‘Waarom ik dit aan jou vertel? In 2005 hebben de curatoren mij gevraagd geen mededelingen aan de pers te doen. Ík heb me daar aangehouden, maar één dag na het faillissement stond Entzinger al in de krant en verscheen hij op TV Noord, met een aanval tegen mij in privé gericht. Dat had toen al een aanwijzing voor mij moeten zijn dat ik met hoogst onbetrouwbare lieden te maken had.’ Sinds maanden verzoek ik mr. Entzinger om mij een juiste en onderbouwde rekening te doen toekomen, hetgeen hij tot op heden niet nakomt. De vraag blijft wie de boedel heeft verarmd, vragen die onbeantwoord blijven ook in zijn interviews. Debiteuren ontvingen een schip van Entzinger, zonder de laatste nota’s te hoeven betalen. Die weggegeven miljoenen door Entzinger zou Doesburg in privé nu moeten betalen aan Entzinger. Als je het DvhN mag geloven.
 
 
N.B.
Nadat de debiteuren zonder te betalen waren vrijgegeven, kwamen diezelfde debiteuren met een miljoenen claim. Mr. K. de Vries van Plas Bossinade heeft ze allen ontmaskerd en naar huis gestuurd. Hulde wie hulde toekomt.

2005  *  Positief saldo Maas                                                                           € 2.199.255,-
2006 *   Crediteuren 22/6/2006                                                                  € 957.311,98
2015 *   Opgesoupeerd Entzinger, zonder schonen boedel      € 796.305,25
 ​
Het verhaal van Diette Doesburg wordt ondersteund in de documenten hieronder. Wie de moeite neemt om ze door te nemen ziet hoe er met de belangen van Doesburg gesold wordt door de curatoren. De curatoren kennen slechts twee soorten reacties op de vragen die Doesburg stelt: of stilzwijgen (gewoon geen reactie geven) of opnieuw om de een of andere gezochte reden beginnen met procederen, waarvan de kosten vervolgens weer op de boedel verhaald worden.